Piekarnia Grochola. Prawdziwy Chleb

Często raczę Was tutaj różnymi czerstwymi historiami. Zwykle zupełnie nie mającymi nic wspólnego z prawdą. Tym razem będzie inaczej. Historia będzie całkowicie prawdziwa. I wcale nie czerstwa. Wręcz przeciwnie. Świeża i pachnąca chlebem.
     

Był sobie chłopak. Chłopak miał hobby, marzenia. W sumie jak prawie każdy. Ale spokojnie, historia się rozwinie. Chłopak był analitykiem finansowym. Powiem Wam szczerze, że nie mam pojęcia czym się zajmuje analityk finansowy. Zawsze kojarzyło mi się to z facetem w modnym garniturze, który bez celu i sensu przesuwa cyferki w słupkach z lewa na prawo i z powrotem, a hajs na koncie sam się nabija. Prawdopodobnie nie ma to nic wspólnego z rzeczywistością, ale tak to sobie wyobrażam.

Więc ten chłopak miał hobby. Uwielbiał wypiekać pieczywo. I miał marzenie: otworzyć piekarnię. Teraz chłopak ma 40 lat (czyli właściwie nadal jest chłopakiem) i ponad 30 piekarni (czy też bardziej konkretnie: punktów sprzedaży, w których wypieka się pieczywo).

Ale po kolei… Kilka dni temu zostałem zaproszony do odwiedzenia jednego z takich punktów sprzedaży marki Piekarnia Grochola. Prawdziwy Chleb w Janikowie, w kujawsko-pomorskiem, niedaleko Inowrocławia. Te ponad 30 piekarni rozsianych jest po całym tym i sąsiednim województwie wielkopolskim. W mniejszych i większych miastach. Zresztą dokładną listę sklepów w razie potrzeby znajdziecie na stronie piekarni.

Zajeżdżając tam wiedziałem, że mam się spotkać z technologiem i prezesem. I pogadać sobie z nimi. Powiewam szczerze, że prezesa wyobrażałem sobie tak: gruby, wąsaty Janusz, podstarzały, w garniturze z komunii, którego nie może dopiąć na zbyt dużym brzuchu. A do tego zacznie gadać w jakimś niezrozumiałym dla mnie korpo-języku o bilansach, zyskach i stratach. Jakoś tak mi się w głowie kreował obraz prezesa piekarni. Sam nie wiem czemu. I nawet nie zliczę ile razy się w tej krótkiej myśli pomyliłem. Bo nie Janusz tylko Dariusz, nie gruby, tylko całkiem nieźle zbudowany, bez wąsów, 40 lat. Zamiast za małego garnituru z komunii miał elegancko dopasowany, modny garniak. A i mówił tak jakoś normalnie, zupełnie jak kumpel. Zresztą, jak wyszło w rozmowie, takie właśnie ma podejście do swoich pracowników. Nie jest to sztywna relacja szef-pracownik, tylko na zasadzie koleżeństwa i wzajemnego szacunku. Od razu miał za to u mnie plusa.

Spotkaliśmy się więc i prezes Dariusz Grochola, twórca Piekarni Grochola. Prawdziwy Chleb oprowadził mnie po sklepie, pokazał zaplecze (przy okazji zrobiłem parę drożdżówek) i opowiedział swoją historię.

Był analitykiem finansowym (jak wspomniałem wcześniej). W tygodniu, w dzień pracował, w weekendy się dokształcał. A wieczorami i nocami praktykował w okolicznej piekarni. Wiecie, ludzie mają dziwne hobby. Zdarzają się tacy, których kręci pieczenie chleba. W końcu zdobył tytuł mistrza piekarnictwa i zamarzył o własnej piekarni. Jak pomyślał, tak też zrobił. I zaczął produkować przeciętny, średniej jakości chleb. Trwało to dość długo. Pogubił się w tym – jak mówił. Gdzieś tam, w tym pędzie do biznesu, zatracił ideały. Ale w końcu przyszło otrzeźwienie. Zrozumiał, że nie o tym marzył, nie do tego dążył. Chciał karmić ludzi. A żeby ludzi karmić, to trzeba im dawać towar najwyższej jakości. I nie można chleba produkować, tylko trzeba go piec. Z sercem. Tak też kilka lat temu powołał do życia markę Prawdziwy Chleb. Chleb robiony wyłącznie ręcznie, bez żadnych zbędnych dodatków. Tylko mąka, woda, sól i zakwas. Nic więcej. Bez nowoczesnej linii produkcyjnej, bez maszyn, które chleb produkują zamiast wypiekać z sercem. Tylko te 4 składniki i ludzkie ręce.

Oczywiście nie samym chlebem człowiek żyje (tak, wiem, piwem również, ale tego niestety tutaj nie uświadczymy). Są także wypiekane na miejscu wszelakiego rodzaju drożdżówki. Z czym chcecie. I nie ma w tym zbyt wiele przesady. No, może nie z czym chcecie, tylko z tym, co akurat jest w posiadaniu sklepu. Bo jeśli nie pasuje Wam drożdżówka np. ze śliwkami i rabarbarem (która akurat jest w ofercie sklepu) to możecie powiedzieć, że rabarbar ssie i chcecie same śliwki. Nie ma problemu. Pani na miejscu ulepi Wam drożdżówę z samymi śliwkami. Genialne, nie? Jeszcze na koniec zostaniecie zapytani czy wolicie z lukrem czy bez. Przy tych normalnie robionych, nie na zamówienie, także oczywiście jest opcja lukier/bez lukru. Spotkaliście się kiedyś gdziekolwiek z czymś takim? Ja nigdy. Oczywiście na taką drożdżówkę trzeba poczekać ze 20 minut, ale opcja jest genialna.

Dostępne są także kanapki ze świeżo upieczonego pieczywa. Pani na miejscu robi eleganckie kanapeczki. Coś jak Subway, tylko na zimno. I ze 3-4 razy taniej.

Urzekła mnie też wizja prowadzenia firmy przez pana Dariusza. Tak jak już wspomniałem wcześniej, chce on żeby to funkcjonowało bardziej jak rodzinna firma niż korporacja. Żeby każdy odnosił się do siebie z szacunkiem, żeby szef znał swojego pracownika, a pracownik swojego szefa. Żeby nie było to bezosobowe. Co, przyznam, przy ponad 30 placówkach może być trudne. I tutaj dochodzimy do kolejnej ciekawostki. Dariusz wyliczył sobie (w końcu nie bez powodu jest analitykiem), że chce mieć 40 filii. Bo przy tej ilości jest w stanie zapanować nad wszystkim i zapewnić powtarzalność każdego chleba. Chociaż ostatnio zastanawia się czy nie da się tej liczby zwiększyć do 60. Ale powyżej 60 już nie. Powyżej nie będzie w stanie nad tym panować, a to może odbić się na jakości. A do tego w żadnym wypadku nie może dopuścić.

Pisałem wcześniej, że na spotkaniu miał być również technolog. Nie dotarł, bo miał jakieś sprawy rodzinne. A Dariusz rzekł tylko: „No przecież nawet nie przyszło mi do głowy, żeby mu w rodzinnych sprawach przeszkadzać i kazać przyjść”. Tak, to właśnie oddaje doskonale podejście prezesa do prowadzonego przez niego biznesu.

Porozmawialiśmy sobie o wszystkim. O prowadzeniu firmy, o pracodawcach i pracownikach, o innych piekarniach i piekarzach, o chlebie prawdziwym i tym mniej prawdziwym, ogólnie o życiu i tatuażach. I powiem Wam, że ze wszystkich szefów jakich znam, ten jest drugim, pod którego rządami mógłbym pracować. Pierwszym jest mój szef, w firmie, w której na co dzień pracuję. Ale o panu T. opowiem Wam może innym razem. Albo i nie opowiem.

Dobra, nie chcę Was zbytnio zanudzać, chociaż spotkanie było tak ciekawe, że mógłbym jeszcze drugie tyle o nim napisać. W każdym razie jeśli cenicie sobie prawdziwe, zdrowe jedzenie, taki naprawdę domowy chleb, do tego chcecie wspierać człowieka, który szanuje swoich pracowników, to wyroby Piekarni Grochola. Prawdziwy Chleb są właśnie tym, czego szukacie. Serio. Nie zawiedziecie się.

Jeszcze tylko na koniec wspomnę, bo dla niektórych może mieć to znaczenie: ciasto na pieczywo każdego dnia jest wyrabiane i szykowane na świeżo. Nie ma tutaj mrożonego ciasta. Akurat ja mrożonego ciasta się nie boję (bo mrożenie jest jedną z najzdrowszych form konserwacji żywności), ale wiem, że niektórym z Was marketowe mrożenie ciasta przeszkadza. Tutaj więc tego nie ma. Każdego dnia ciasto jest na świeżo zagniatane, wyrabiane, w garowni sobie spokojnie odpoczywa i wyrasta i trafia do pieca. Tak, żeby pieczywo, które sprzedaje Piekarnia Grochola było maksymalnie świeże.

Jeśli więc napotkacie na swojej drodze Piekarnię Grochola. Prawdziwy Chleb to nie wahajcie się tam zajrzeć. Nie zawiedziecie się. Macie moje słowo.

Tak, wiem, miał być już koniec. Ale jeszcze się jaram jedną rzeczą, więc się pochwalę. Poprosiłem Dariusza o słoik ich zakwasu, tak żebym mógł sobie w domu przetestować. Akurat byliśmy poza miejscem, gdzie ciasto jest robione więc zakwasu otrzymać nie mogłem. Ale Dariusz stwierdził, że przecież jeśli chcę zakwas to absolutnie koniecznie muszę go dostać, nie ma inaczej. Teraz nie bardzo jest jak, ale za parę dni przyjedzie do mnie niemal 300 km tylko po to, żeby ten zakwas mi dać. Tak, że ten… Oczekujcie na nowe chlebowe przepisy. A Ty, Dariuszu, przybywaj!