Sajgonki

Dzisiaj prawdziwa wyżerka: sajgonki! :) Że tak posłużę się nomenklaturą z fejsbuka: "Lubię to!" :] Oj, bardzo to lubię. Jakiś tydzień, czy dwa temu Magda wpadła na pomysł, że mógłbym zrobić. Tak jakoś nie bardzo mi się składało ku temu, aż w końcu nadażyła się okazja: odwiedza nas moja koleżanka Asia, której nie widziałem ze 3, czy 4 lata. No to pomyślałem, że można zrobić taki obiadek :) Prawdę mówiąc roboty jest z tym sporo, ale naprawdę warto! Sajgonki wyszły idealnie chrupiące, dokładnie takie same (znaczy się może troszkę większe) jak u chińczyka, do którego czasami z Magdą chodzimy. Przepis Magda znalazła w internecie. Jest dość długi więc nie będę go przepisywał, można go zobaczyć TUTAJ. Zresztą jest tam doskonała dokumentacja zdjęciowa krok-po-kroku, więc przepisywanie przeze mnie tutaj tego przepisu nie miałoby sensu. Tam jest doskonale napisane i udokumentowane zdjęciowo, a ja wiernie trzymałem się przepisu. Wszystkim smakoszom azjatyckiej kuchni polecam :) Zaraz siadamy do jedzenia, a potem, hmm... pewnie się mocno spijemy :]

Dodam jeszcze, że farszu wyszło mi tyle, że musiałem Magdę wysłać do sklepu po jeszcze jedno opakowanie papieru ryżowego. W sumie zrobiłem 52 sajgonki, jedliśmy je kilka dni :)

A następnego dnia wpadła jeszcze z wizytacją siostrzyczka Karolka i wciągnęła kilka sztuk. Nie mogła przestać się zachwycać i zachwalać :) Bez wątpienia jeszcze kiedyś zrobię te sajgonki.